Economie

Ongelijkheid is een belangrijke parameter in de maatschappij, die nog steeds blijft toenemen, met stijgende spanningen tot gevolg. Eén van de vormen van ongelijkheid is het gigantische verschil tussen kleine en grote vermogens. Zouden we dat verschil niet kunnen beperken? Zou een bovengrens voor vermogens kunnen werken?

Kapitalisme zou de motor zijn van de vooruitgang? Dan denk ik dat die nog op zware diesel draait, en regelmatig hapert. Een interview met libertariër Johan Norberg is een goede aanleiding voor een kritische blik op enkele rechtse 'ismen', die onvermijdelijk weer vragen oproept over de termen links en rechts, en een axioma over basale fouten genereert.

Een boek over ongelijkheid, dat wordt geprezen door een grote verscheidenheid aan bekende mensen. Voor mij het eerste boek over dat onderwerp. Een turf, maar interessant genoeg om helemaal te lezen. De auteur steekt de schuld voor de ongelijkheid op de eeuwenlange Europese geschiedenis van kolonisatie, en op de inhaligheid van de financiële sector. Wat mij vooral bijblijft is de aanklacht tegen het gebrek aan sociale visie in politiek en industrie.

Het IMF is blijkbaar sociaalvoelend genoeg om zich zorgen te maken over massale verstoringen van de arbeidsmarkt door artificiële intelligentie. Zeker? Wie wat verder kijkt ziet andere belangen.

Het ene boek na het andere leert ons hoe we minder afhankelijk kunnen worden van sociale media. Intussen verdedigt "Homo Digitalis" vurig de technologiesector, met de slogan "Hoe digitalisering ons meer mens maakt". De auteur is een topman van Google België. Wat is wat, en kunnen we dit wel vertrouwen?

De vraag of A.I. de mens ooit inhaalt wordt een oneindige discussie, tenzij we enkele aspecten duidelijk scheiden. Intussen doet de techsector veel inspanningen om A.I. te promoten, en tegelijk te waarschuwen voor het einde van de beschaving. Wat is daar aan de hand? De filering van een artikel uit Trends, een kritische blik op het "Global AI Moratorium", en een testje met ChatGPT.

Een debat in De Afspraak, tussen Anuna De Wever en Maarten Boudry, over degrowth, lijkt eerder op een dovemansgesprek. De basale fouten zijn deze keer nauwelijks relevant, de achterliggende clash tussen degrowth en neoliberalisme des te meer.

Een kromme titel, en de gebruikelijke basale fouten, maar de boodschap dat we niet goed bezig zijn komt wel aan, en tamelijk hard zelfs. Je bent gewaarschuwd: dit boek verandert definitief je kijk op wat je leest en hoort in de media over de toestand van onze wereld.

De banden van grote SUV's in Brussel hebben een reële kans op leegloop. Er is namelijk een actiegroep die ze daarbij een handje helpt. Sympathiek of niet, de actievoerders gaan hun doel niet bereiken omdat er enkele serieuze basale fouten in de weg liggen.

Ooit gehoord van metingenfixatie? En managerialisme? Relatief onbesproken begrippen, maar ze zijn als moerasgas: borrelend onder de oppervlakte, met een stevig geurtje eraan, en slecht voor milieu en maatschappij. Verplichte lectuur voor beleidsmakers in alle sectoren, maar vooral in het onderwijs en de zorg.