menu
Een nieuwe campagne van de Vlaamse Stichting Verkeerskunde, gericht tegen te hoge snelheid, kampt weer met een gebrekkige aspectscheiding. Het problematische begrip "veiligheidslimiet" wordt er nog maar eens bijgesleurd. Factchecker Jan Van Looveren is de handpop van dienst in een fake proefrit. Denken ze nu echt dat iedereen onnozel is?
De banden van grote SUV's in Brussel hebben een reële kans op leegloop. Er is namelijk een actiegroep die ze daarbij een handje helpt. Sympathiek of niet, de actievoerders gaan hun doel niet bereiken omdat er enkele serieuze basale fouten in de weg liggen.
De federale expertengroep rond koopkracht adviseert op de snelwegen de snelheid te beperken tot 100 km/u. Wat Egbert Lachaert een bedenkelijke bedenking ontlokt: "Het heeft weinig zin om elektrische wagens aan 100 km per uur te laten rijden om brandstof te besparen". De man heeft duidelijk geen last van veel technisch inzicht. De vervolgartikelen die her en der in de media opduiken zijn een analyse waard.
De politie stuurt bij een proces-verbaal voor overdreven snelheid een campagnefolder mee met de boodschap "de snelheidslimiet is de veiligheidslimiet". Je kan het ze niet kwalijk nemen. Maar als je er wat over nadenkt vraag je je af hoe dit in 's hemelsnaam mogelijk is.
De voorrang van rechts staat ter discussie. Voor zover die voorrangsmaatregel als snelheidsbeperking wordt gebruikt is de discussie meer dan terecht.
Op fietsoversteekplaatsen hebben fietsers geen voorrang. Dat voetgangers wel voorrang hebben op een zebrapad, en de fietsoversteekplaatsen meestal langs zebrapaden liggen is een bron van veel verwarring. Maar er wordt over nagedacht; soms lijkt dat nuttig, soms niet. Hierbij een kritische lezing van een artikel uit De Standaard. Zie ook Geen voorrang voor fietsers.
Op een zebrapad hebben voetgangers voorrang. Op een oversteekplaats voor fietsers hebben fietsers geen voorrang. Dat verschil leidt tot een reeks van problemen met enkele interessante neveneffecten.