Het ene boek na het andere leert ons hoe we minder afhankelijk kunnen worden van sociale media. Intussen verdedigt "Homo Digitalis" vurig de technologiesector, met de slogan "Hoe digitalisering ons meer mens maakt". De auteur is een topman van Google België. Wat is wat, en kunnen we dit wel vertrouwen?
Ik zet mijn hype-aversie even opzij en duik in enkele veelbelovende mogelijkheden van ChatGPT en Bing Chat. Zouden die het begrip "koude kermis" kennen? 't Is te vrezen van niet; begrip is nog steeds het zwarte gat van AI.
Kies je voor erp, of ga je voor meer bi? Een herziening van een artikel uit 2017, over de schrijfwijze van afkortingen, naar aanleiding van een nieuw bericht in de Taalpost, dat meteen mee gefileerd wordt. Impliciet een pleidooi tegen overbodige complexiteit.
Het is verbazend hoeveel kennis beschikbaar is over falingen van mensen en vooral systemen als oorzaak van incidenten en rampen, en hoe weinig daarvan verspreid wordt. Dit boeiende boek zou verplichte lectuur mogen zijn voor iedereen die denkwerk wil gaan verrichten voor een organisatie.
Bang van artificiële intelligentie? Niet nodig. Volle vertrouwen in artificiële intelligentie? Ho maar, niet te hard van stapel lopen. De beide uitersten worden hier goed uitgelegd, en zowat alles daartussen. A.I. degelijk gekaderd.
"Simple Thinking" en "How to remove complexity from life and work". Als we dat eens konden… Zoveelste veelbelovende titel, en zoveelste ontgoocheling. Vereenvoudiging wordt hier ernstig misbruikt als verkoopsargument. Binnenin heeft het niks met vereenvoudiging te maken, wel met het aansturen van persoonlijk gedrag om toch maar zo veel mogelijk uit je leven te halen…
Opletten met containerbegrippen als "complexiteit"; je weet niet altijd wat ermee bedoeld wordt. In dit geval is het nogal verrassend. De auteur is duidelijk voorstander van zelfsturende teams (als middel tot bestrijding van command-and-control). Dit boek heeft een behoorlijk "Fifth Discipline" gehalte. Wel mooie vormgeving; bladeren is ongevaarlijk, lezen niet…
Ze schieten als paddestoelen uit de grond, die apps die maatschappelijke problemen gaan oplossen. Dat ze een bijdrage leveren aan managerialisme is duidelijk, de rest iets minder.
Beetje speciaal geval, dit. Ik heb in feite geen last van Gartner, maar bij het lezen van een artikel in DataNews viel ik toch virtueel van mijn stoel. Over de strijd tussen VR en de realiteit. Voor beleidsmakers die innovaties ondersteunen.
De titel van dit artikel in De Standaard was een trigger, omwille van de fout daarin. Het artikel zelf bevat enkele rake stellingen over "de politiek", en gaf aanknopingspunten voor verdere bedenkingen over het verband tussen politiek en basale fouten.