menu
Het ene boek na het andere leert ons hoe we minder afhankelijk kunnen worden van sociale media. Intussen verdedigt "Homo Digitalis" vurig de technologiesector, met de slogan "Hoe digitalisering ons meer mens maakt". De auteur is een topman van Google België. Wat is wat, en kunnen we dit wel vertrouwen?
De vraag of A.I. de mens ooit inhaalt wordt een oneindige discussie, tenzij we enkele aspecten duidelijk scheiden. Intussen doet de techsector veel inspanningen om A.I. te promoten, en tegelijk te waarschuwen voor het einde van de beschaving. Wat is daar aan de hand? De filering van een artikel uit Trends, een kritische blik op het "Global AI Moratorium", en een testje met ChatGPT.
Privacy is een speciaal onderwerp. Ze wordt verdedigd, te grabbel gegooid, opgeëist, genegeerd, beschermd, ontzegd, en nog wat van die tegenstrijdige dingen. De GDPR is door zowat iedereen gekend (toch het bestaan ervan), de GBA al iets minder. Een interessante inleiding tot het terrein van de privaatsfeer.
Ooit gehoord van metingenfixatie? En managerialisme? Relatief onbesproken begrippen, maar ze zijn als moerasgas: borrelend onder de oppervlakte, met een stevig geurtje eraan, en slecht voor milieu en maatschappij. Verplichte lectuur voor beleidsmakers in alle sectoren, maar vooral in het onderwijs en de zorg.
Opletten met containerbegrippen als "complexiteit"; je weet niet altijd wat ermee bedoeld wordt. In dit geval is het nogal verrassend. De auteur is duidelijk voorstander van zelfsturende teams (als middel tot bestrijding van command-and-control). Dit boek heeft een behoorlijk "Fifth Discipline" gehalte. Wel mooie vormgeving; bladeren is ongevaarlijk, lezen niet…
Ze schieten als paddestoelen uit de grond, die apps die maatschappelijke problemen gaan oplossen. Dat ze een bijdrage leveren aan managerialisme is duidelijk, de rest iets minder.
Hier wordt behoorlijk wat gal gespuwd op de Britse overheid, omwille van haar gebrekking beheer van de openbare sector, soms tot vervelens toe. Maar tegelijk is dit een terechte aanklacht tegen de gevolgen van de command-and-control managementstijl, en niet alleen in de openbare sector. Hopen interessante inzichten en aanbevelingen hier, waarvan je aanvoelt dat ze kloppen, maar waar je anders nooit van hoort. Allicht ook van toepassing in België, voor zover de versnippering met zes regeringen de problematiek niet helemaal verduistert.
Ooit van "managerialisme" gehoord? De term is niet bepaald in zwang, de praktijk des te meer. De nadelige gevolgen zijn stilaan onmiskenbaar.
De politie stuurt bij een proces-verbaal voor overdreven snelheid een campagnefolder mee met de boodschap "de snelheidslimiet is de veiligheidslimiet". Je kan het ze niet kwalijk nemen. Maar als je er wat over nadenkt vraag je je af hoe dit in 's hemelsnaam mogelijk is.