Gebrekkige aspectscheiding

Sinds een half jaar of zo verschijnen met de regelmaat van een klok artikelen over artificiële intelligentie, te veel om telkens op te reageren. ChatGPT heeft het vuur aan de lont gestoken. Zit daar ook een bommetje achter, of gaat dit met een sisser aflopen? Een nieuw en interessant overzichtsartikel van De Technocraat triggert mijn reactievermogen.

De banden van grote SUV's in Brussel hebben een reële kans op leegloop. Er is namelijk een actiegroep die ze daarbij een handje helpt. Sympathiek of niet, de actievoerders gaan hun doel niet bereiken omdat er enkele serieuze basale fouten in de weg liggen.

Over het verband tussen harmonie, rook, basale fouten en het sociale weefsel.

Over basale fouten en sociale ergernissen.

Gedoe rond het gebruik van tussentaal in Het Verhaal van Vlaanderen. Wat is tussentaal? En waar komt dat gedoe vandaan? Een heerlijke wirwar van basale fouten…

Schrikbarend voorbeeld van hoe basale fouten kunnen leiden tot een diepgeworteld professioneel misverstand dat wereldwijd schade berokkent aan een massa personen met mentale problemen, en een ernstige belemmering vormt voor de hoognodige verbetering van objecten, processen en systemen.

Ze schieten als paddestoelen uit de grond, die apps die maatschappelijke problemen gaan oplossen. Dat ze een bijdrage leveren aan managerialisme is duidelijk, de rest iets minder.

Is onze realiteit dan zo erg? Dat we virtuele werelden gaan opzetten om in te leven? Of is dit enkel een nieuwe ICT-religie? De rattenvanger van Hamelen achterna.

Beetje speciaal geval, dit. Ik heb in feite geen last van Gartner, maar bij het lezen van een artikel in DataNews viel ik toch virtueel van mijn stoel. Over de strijd tussen VR en de realiteit. Voor beleidsmakers die innovaties ondersteunen.

Of hoe een gebrekkige aspectscheiding milieuvervuiling veroorzaakt.